Η Ομάδα Αλληλεγγύης επισκέφθηκε τρεις μονογονεϊκές οικογένειες, όπου μάνες, αφανείς ηρωίδες της καθημερινότητας, έχασαν το σύντροφό τους και έμειναν μόνες να αναθρέφουν νέους Έλληνες, σε ένα κράτος ανύπαρκτης πρόνοιας για τους Έλληνες. Τα σπίτια των τριών οικογενειών στεγάζουν αγωνία και ανασφάλεια, οικονομικές δυσκολίες αλλά και δράματα. Προσφέραμε τρόφιμα, είδη καθαριότητας, ρούχα και παιχνίδια. Μακάρι να μπορούσαμε περισσότερα. Θα έρθει η μέρα που θα μπορούμε.
Η κυρία Ζ. μεγαλώνει μόνη της ένα αγοράκι 5 ετών και ένα μωρό 40 ημερών. Η μόνη βοήθεια από τη σύνταξη της γιαγιάς, που και εκείνη αδυνατεί να συμβάλλει ικανοποιητικά. "Θέλω να πάω να δουλέψω για να προσφέρω στα παιδιά μου όσα χρειάζονται, αλλά και να υπήρχαν δουλειές δεν μπορώ λόγω του μωρού. Η μητέρα μου δεν μπορεί να κρατήσει τα παιδιά μου και έτσι μένω στο σπίτι μαζί τους, χωρίς να μπορώ να τους προσφέρω τα απαραίτητα". Μας χαμογελά και προσθέτει: "Η πρόνοια πουθενά".
Μονογονεϊκή πολύτεκνη οικογένεια με 7 πανέμορφα παιδιά, τα πέντε μαθητές του δημοτικού. Η μητέρα, μετά από πολλές προσπάθειες και αιτήσεις, προσελήφθη με 5μηνη σύμβαση στο Δήμο. Για πέντε μήνες θα μπαίνει στο σπίτι ένας πενιχρός μισθός, με τον οποίο θα πρέπει να καλυφθούν οι απαραίτητες ανάγκες της μεγάλης οικογένειας. Αναρωτιέται πώς θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα με όλα τα έξοδα, τους λογαριασμούς, το καθημερινό φαγητό και τα σχολικά είδη που πρέπει να παρέχει στα παιδιά της, όταν η "δωρεάν" παιδεία στοιχίζει τελικά πανάκριβα. "Για πέντε μήνες, πάλι καλά, κάτι έχουμε. Το μετά δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι."
Η κυρία Κατερίνα είναι χήρα, άπορη, μητέρα 6 παιδιών, με πολλά χειρουργεία, ταλαιπωρημένη υγεία και απανωτά χτυπήματα της μοίρας στην οικογένειά της. Η μεγάλη κόρη της πέθανε, 39 μόλις χρονών, αφήνοντας δύο ορφανά παιδιά στη φροντίδα της. Η δεύτερη κόρη της, άνεργη και διαζευγμένη με δύο παιδιά, στεγάζεται επίσης στο ίδιο σπίτι. Ο ένας γιος της, που δούλευε στην Ιχθυόσκαλα, βρίσκεται μετά από ατύχημα σε ακινησία στο κρεβάτι, με λάμες στο πόδι, επί έναν μήνα και για άλλους 6 τουλάχιστον (σημειωτέον ότι οι απαραίτητες φυσικοθεραπείες πρέπει να γίνουν με έξοδα της οικογένειας). Το τραγικότερο και καθοριστικότερο χτύπημα όμως συνέβη στο δεύτερο γιο της οικογένειας, με τον οποίο δούλευαν και οι δύο μικρότεροι, που τώρα έμειναν άνεργοι: Πριν 3 μήνες, το αυτοκίνητό του βγήκε απ' το δρόμο και ντελαπάρισε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο Δημήτρης βγήκε σώος απ' τα συντρίμια στο δρόμο, για να ζητήσει βοήθεια, και τότε τον χτύπησε διερχόμενο αυτοκίνητο, προκαλώντας του -ανάμεσα στα άλλα- βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, με αποτέλεσμα να βρίσκεται έκτοτε σε καταστολή στο ΚΑΤ.
Οι συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδος του μνημονίου είναι γνωστές, όπως και οι τραγικές ελλείψεις τους σε φάρμακα, υλικά και προσωπικό. Η οικογένεια της κυρίας Κατερίνας όμως δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό έχουν εγκαταλείψει εντελώς τον Δημήτρη, περνώντας μόνο για έναν τυπικό έλεγχο μία φορά την ημέρα, και έχει επωμιστεί η άπορη οικογένεια -που κατοικεί στη Χαλκίδα- όλη την φροντίδα του, από πλύσιμο και αλλαγή σεντονιών μέχρι αγορά καθετήρων και γαζών. Την ώρα που έχουν παραχωρηθεί απλόχερα τα προνόμια της υγειονομικής κάλυψης σε λαθρομετανάστες, οι Έλληνες στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη.
Όχι, κύριοι! Αρκετά! Με οποιοδήποτε κόστος, θα έρθει η ώρα που θα καθαρίσουμε τη σαπίλα και τη βρωμιά που έχει σκεπάσει τη χώρα μας και εξοντώνει το λαό μας. Οι παροχές στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια, την ίδια την αξιοπρέπεια, ανήκουν δικαιωματικά στους Έλληνες που τις πλήρωσαν γενεές επί γενεών. Δεν θα τις στερηθούν για ξένους, είτε είναι λαθρομετανάστες, είτε διεθνείς τοκογλύφοι.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
